In 1996 is onze vader, Gabriël Café, begonnen met het schrijven van korte verhalen over zijn periode als soldaat in Nederlands-Indië. Voornamelijk om de traumatische gebeurtenissen van zich af te schrijven. Tijdens het schrijven kwam hij op het idee om de korte verhalen ooit in boekvorm uit te geven. Helaas is het hem nooit gelukt om deze droom werkelijkheid te laten worden. Alsof hij het wist, had hij de verhalen vlak voor zijn dood af. Hij stierf op 5 februari 1999.
Naast het feit dat hij een fantastische meubelmaker was, gerespecteerd door zijn collega's, bleek onze vader ook goed in het schrijven van verhalen. In dit boek komen de vele aspecten van het leven als soldaat in Indonesië aan de orde. Uit de verhalen is goed op te maken dat onze vader de spanning en het avontuur niet schuwde. Het boek is dan ook geschreven met een lach en een traan. De mooie- en de nare momenten worden zo belicht dat de lezer het gevoel krijgt zelf in Indië te zijn geweest. De verhalen heeft Gabriël meerdere malen laten lezen aan vrienden en veteranen. Zij hielpen hem met het verbeteren van de verhalen en het vergaren van informatie over de politionele acties.
Daarom willen wij als nabestaanden hierbij gebruik maken de mogelijkheid om hen die onze vader hebben bijgestaan tijdens het schrijven van zijn verhalen, te bedanken.
Onder meer; Jan Café, Peter Laan, Jaap Schouten, Bauke Faber, Jan Hoffies en de andere vrienden en veteranen die onze vader hebben begeleid. Door zijn vak maakte Gabriël altijd "kleine monumentjes", zoals hij dat zelf zei.
Dit boek is één van de grootste monumenten die hij heeft achtergelaten.
